​​​​ฟิวเจอร์ส = ภาระผูกพัน VS ออปชั่น = สัญญาสิทธิ

ลักษณะเด่นของฟิวเจอร์ส คือ เมื่อผู้ซื้อและผู้ขายตกลงทำสัญญาที่จะซื้อขายสินค้าอ้างอิงกันในอนาคตแล้ว ทั้งคู่ต่างก็มีภาระผูกพันที่จะต้องปฏิบัติตามสัญญานั้น คือ ส่งมอบหรือชำระส่วนต่างราคาในวันครบกำหนดสัญญา

ส่วนออปชั่น เป็นสัญญาที่ให้สิทธิแก่ผู้ซื้อที่จะซื้อหรือขายสินค้าอ้างอิงตามเงื่อนไขที่กำหนดไว้ในสัญญา โดยผู้ซื้อสามารถเลือกที่จะใช้สิทธิหรือไม่ก็ได้ ซึ่งหากผู้ซื้อเลือกใช้สิทธิ ผู้ขายก็มีหน้าที่ต้องปฏิบัติตามสัญญา จึงถือเป็นภาระผูกพันต่อผู้ขายเพียงฝ่ายเดียว  

เนื่องจากฟิวเจอร์สมีผลผูกพันทั้งผู้ซื้อและผู้ขายให้ต้องปฏิบัติตามสัญญาที่จะซื้อหรือขายสินค้าอ้างอิงในราคาที่ตกลงกันไว้ ไม่ว่าราคาของสินค้าอ้างอิงในตลาดปัจจุบันในวันครบกำหนดสัญญาจะเป็นเท่าใด จึงทำให้ผู้ซื้อและผู้ขายมีโอกาสที่จะกำไรหรือขาดทุนได้ไม่จำกัด หากราคาสินค้าอ้างอิงในตลาดปัจจุบันเปลี่ยนแปลงไปในทิศทางเดียวกันหรือตรงข้ามกับที่คาดการณ์ไว้

​ในกรณีของออปชั่น หากในวันครบกำหนดสัญญา ราคาสินค้าอ้างอิงเปลี่ยนแปลงไปในทิศทางที่ไม่เป็นประโยชน์ต่อผู้ซื้อออปชั่น ผู้ซื้อสามารถเลือกที่จะไม่ใช้สิทธิตามสัญญาออปชั่นได้ ซึ่งจะทำให้ผู้ซื้อมีผลขาดทุนจำกัดอยู่เท่ากับค่าพรีเมียมที่จ่ายไปเพื่อซื้อออปชั่นนั้น แต่หากราคาสินค้าอ้างอิงเปลี่ยนแปลงไปในทิศทางที่เป็นประโยชน์ต่อผู้ซื้อก็สามารถเลือกใช้สิทธิตามสัญญาออปชั่น ทำให้มีโอกาสได้รับผลกำไรอย่างไม่จำกัด ในขณะที่ผู้ขายออปชั่นสามารถทำกำไรได้มากที่สุดเท่ากับค่าพรีเมียมที่ได้รับจากผู้ซื้อ แต่มีโอกาสขาดทุนได้อย่างไม่จำกัด เนื่องจากต้องปฏิบัติตามสัญญาหากผู้ซื้อเลือกใช้สิทธิตามสัญญาออปชั่น  

ในการซื้อขายฟิวเจอร์ส ทั้งผู้ซื้อและผู้ขายต้องวางเงินประกัน (margin) ส่วนหนึ่งไว้กับโบรกเกอร์ เพื่อเป็นเงินประกันขั้นต้นหากราคาฟิวเจอร์สเปลี่ยนแปลง

สำหรับออปชั่น ผู้ซื้อออปชั่นเพียงแต่จ่ายค่าพรีเมี่ยมเพื่อซื้อออปชั่น ไม่ต้องวางเงินประกัน เนื่องจากผลขาดทุนของผู้ซื้อจำกัดอยู่เท่ากับค่าพรีเมี่ยมที่จ่ายไปแล้วเท่านั้น จึงไม่มีความเสี่ยงว่าผู้ซื้อจะบิดพลิ้วสัญญาส่วนผู้ขายออปชั่นยังคงต้องวางเงินประกัน เนื่องจากมีความเสี่ยงที่จะไม่ปฏิบัติตามสัญญาเมื่อผู้ซื้อมาขอใช้สิทธิซึ่งมักจะเป็นกรณีที่ผู้ขายขาดทุน